Rozwój technologii coraz bardziej oddala ludzi od siebie, korespondencja i wideorozmowy coraz częściej zastępują spotkania twarzą w twarz.
Kiedyś otrzymałam wiadomość od nieznanego mężczyzny. Napisał: „Przy twoim wyglądzie samotność to wstyd”. Pewnie chciał powiedzieć komplement, ale ostatnim słowem wszystko zepsuł. A może naprawdę myślał, że powinnam się wstydzić?
Czy kobieta powinna się wstydzić, że nie jest mężatką? Absolutnie nie. Może to być wstyd dla kochanki, która wie, że jej kochanek nie opuści rodziny ze względu na nią. To może być wstyd dla tych młodych kobiet w różnym wieku, które publikują swoje "odważne" zdjęcia, aby każdy mógł je zobaczyć. One wydają się próbować sprzedawać siebie jako towar. Te, które cały czas widzimy w mediach społecznościowych.
To wstyd poświęcać szacunek do samego siebie i robić wszystko, co w twojej mocy, aby zdobyć mężczyznę dla jego pieniędzy, czy mieszkania. I wstyd też mieszkać obok osoby, która zdradziła, oszukała, podniosła rękę, która do nas nie pasuje. Jest wiele rzeczy, których można się wstydzić, ale nie jest to samotność.
Celowo zrobiłam sobie przerwę i nie ma znaczenia, że ta przerwa ciągnęła się przez długi czas. Samowystarczalna kobieta nie nudzi się sama ze sobą. Jestem osobą kreatywną, której doba trwa dłużej niż 24 godziny.
Na pewno znajdzie się godny człowiek z pokrewną duszą. Czas na to spotkanie na pewno nadejdzie, a póki jest mi dobrze samej ze sobą, nie będę poszukiwała nikogo na siłę. Owszem, zdarza się wiele propozycji spotkania, jednak nie odnajduję w tych kawalerach niczego, co mogłoby mnie do nich przyciągnąć.
Nie szukam też nikogo, dla kogo mogłabym radośnie gotować, sprzątać czy pełnić obowiązki w alkowie. Jeśli zacznę szukać mężczyzny, będzie to poszukiwanie życiowego partnera, nie księcia z bajki!
O tym się mówi: Mąż chciał mieć osobny budżet. Żona się zgodziła i wszystko mu policzyła. Kiedy otrzymał rachunek za usługi od żony, był zaskoczony
Nie przegap tego: Otworzyłam serce przed moją przyjaciółką, a ona mnie zdradziła. Po naszej rozmowie cała wieś znała moje sekrety