"Zatrzymałam samochód i poradziłam teściom, aby zadzwonili do idealnej kobiety i poprosili ją, aby zawiozła ich na dworzec kolejowy"

Mąż jest trzynaście lat młodszy od brata, dziewięć lat młodszy od siostry.

Kiedy mój mąż mi się oświadczył, jego rodzice byli już na emeryturze i spędzali czas z rodziną i przyjaciółmi.

Spędzali dużo czasu ze swoimi dziećmi, zwłaszcza z moim mężem, który był najmłodszy w rodzinie.

Na początku nie uważałam tego za duży problem, ale z czasem zdałam sobie sprawę, że trzeba coś z tym zrobić.

Mój mąż jest całkowicie niezależnym i poważnym mężczyzną, który postanowił założyć własną rodzinę, ale jego rodzice nadal go nadmiernie chronili.

Zawsze interesowali się jego sprawami i relacjami ze mną. Ponadto zawsze doradzali mu, co powinien zrobić w tej czy innej sprawie.

Stopniowo ich obsesyjna opieka stała się jak chęć ingerowania w nasze życie, ponieważ systematyczna komunikacja z rodziną zaczęła odciskać piętno na naszych relacjach.

Pewnego dnia rodzice Gabrysia zdecydowali, że znaleźli idealną narzeczoną dla swojego syna.

Ani matka, ani ojciec nie byli w ogóle zakłopotani faktem, że zdecydował się ożenić, a my mieszkaliśmy w tym momencie w związku partnerskim od prawie roku.

Na wszelkie sposoby starali się przekazać Gabrysiowi, że Irena jest dla niego idealną partią. Ponadto ciągle próbowali umówić go z tą dziewczyną.

Pewnego dnia, już po ślubie poprosił mnie, abym zawiozła jego krewnych na dworzec kolejowy, ponieważ tego dnia był zajęty.

Oczywiście nie chciałam sprzeciwiać się mężowi i zgodziłam się. Do stacji było prawie czterdzieści kilometrów.

Jakoś tak się złożyło, że na drodze powstała niebezpieczna sytuacja i musiałam wykonać ostry manewr, aby uniknąć wypadku.

Czas trwania manewru nie przekroczył trzydziestu sekund, ale mój teść nie przepuścił okazji, aby mnie szturchnąć:

"Jesteś nie tylko okropnym kierowcą, ale także złą gospodynią". Powiedział to z nieskrywaną ironią, a ja poczułam się bardzo urażona jego słowami.

Następnie matka małżonka zaczęła chwalić Irenę. Powiedziała, że prowadzi samochód od ponad dziesięciu lat i może dać każdemu mężczyźnie lekcję w prowadzeniu samochodu.

Wtedy matka męża zaczęła lamentować, że gdyby ich syn miał oczy, zrozumiałby, że Irenka jest jego przeznaczeniem. Potem moi teściowie zaczęli porównywać mnie z tą dziewczyną.

Oczywiście porównanie nie wypadło na moją korzyść. W tym momencie mój kielich cierpliwości się przepełnił...

Zaparkowałam samochód w pobliżu przystanku autobusowego i wezwałam taksówkę dla krewnych mojego męża.

Po tym, jak poprosiłam ich, aby wysiedli z mojego samochodu, poradziłam im, aby zadzwonili do Ireny i poprosili ją, aby zabrała ich tam, gdzie potrzebują, ponieważ nie będę dłużej tolerować takiej postawy.